VAY BE
Şiir ve Yorum: İsmail SAĞIR
........................SAĞIROZAN

VAY BE
Yazın çöl sıcaklarından kaçarken,
Çekilmez kışların zemheri ayında,
Çıplak ayakla karlara basarken,
Çılgın hayaller kurardım.
… … … … … … … …
Kar, yollarımızı kapatmasa,
Damlarımızı yıkmasa,
Renkli renkli olsa çocuklar gibi.
Hele birde sıcacık,
Bir düşünsenize!
Kar ılık ılık, sıcacık olsa!
Üşümezdi çıplak ayaklarım,
Buz tutmazdı ıslak saçlarım,
Gündüz mümkün değildi ama
Belki geceleri oynardım.
Soğuk odamın ana kucağında,
Karlı hayaller kurardım.
Vay be!

Gökyüzü dağlara bitişmişti,
Dünya köyümden ibaretti o günlerde,
Sanki bizdik tek sahibi.
Mavi rengin altında,
Yeşilin ortasında,
Şırıl şırıl akan pınar başında,
Tertemizdi yüreğim su gibi.
Vay be!

Düşmezdi hiçbir can yere,
Sırt sırta vermişti insanlar.
İyilikler kelebek olur uçuşur,
Mutluluklar çiçek açar, konuşur,
Susuz koymazdı nisanlar.
Mutluydum, mutluydu tüm insanlar.
Vay be!

Kim derdi?
Anne-baba zoruyla okuyacağım,
Yurt yurt, okul okul dolaşacağım,
Öğretmen olacağım.

Kim derdi?
Sırtı yamalı, ayakları çıplak,
Saçları kertme traş, yüzleri ablak ablak,
Sümüklü İsmail öğretmen olacak!
Minicik çocukları okutacak,
Kimi doktor kimi vali olacak,
Belki başbakan, cumhurbaşkanı
Kimi de çoban olacak.

Kim derdi?
Yüzlerce dünya kuracağım,
Ve yüzlerce dünya ile tanışacağım.
Vay be!

Gördüm ki, ne çok dünya varmış!
Benim çılgın hayaller kurduğum,
Kocaman sandığım dünyam,
Meğer bir mezar kadar darmış!
Vay be!

Mezar… Soğuk, karanlık
Kimsenin girmek istemediği mezar…
Ve zenginin de fakirin de eşit şartlarda,
Ak kefenle gireceği, girdiği mezar…
Kaçırıp vergileri, yiyerek haramları
Soyup yoksulları, kazandıkça paraları
Hiç ölmeyecek gibi davranıyoruz.
Her gün görsek de soğuk mezarları,
Aklımıza gelmiyor ölmek,
Cepsiz kefenle gömülmek,
Ancak, bunları ölürken anlıyoruz.
Vay be!

Artık hayal kuramıyorum.
Çünkü fırsat bulamıyorum.
Su gibi akıp giden, zamanla yarışıyorum.
Ne garip?
İşim, aşım, eşim, her şeyim var.
Yani, çıplak değil ayaklarım.
Hatta takım elbisem bile var.
Karnım tok, malım çok
Lakin mutlu olamıyorum.
Nasıl mutlu olayım ki?
Zaman hızlı zamane kötü,
Su katarak içiriyorlar bizlere sütü,
Horozlar susmuş, tavuklar ötüyor,
Dünyamızı kan seli götürüyor,
Beşikteki bebekler öldürülüyor,
Hatta ırzına geçiliyor!
İnsanlar, bu vahşetleri sadece izliyorlar…
Vay be!

Ben mi?
Çıldırıyorum, içim içimi kemiriyor
Haykırıyorum, gelin diyorum,
Sesimi duyuramıyorum,
Çaresizce çırpınıyor, sinirimden ağlıyorum,
Kaybettim mutluluğumu!
Şu zengin dünyamda, hem de teknoloji çağında,
Çılgınca özlüyorum, yoksul çocukluğumu…
Vay be!
Şair: İsmail SAĞIR