Seyyâle
SEYYÂLE
Sonunda son olmayan sonsuzluk vasfı sonun Ezelden ebede dek gelecek atfı sonun Muğlaklık mı ne mümkün, zaman kusursuz işler Vehmetmez mi dönüşü olmayan tüm gidişler Göklerden o işaret, kar, yağmur ve de dolu Sona çıkar rüzgârın yönü insanın yolu Ulaşmak için doğmak ve sonra ölmek gerek Kimi koşarak gider kimi yalpalar sek sek Sonu hazırlar ân ân gaibten o duyuşlar Yine olmasın diye ayrılıklar kopuşlar Nasıl bitecek derken fâni dünya hevesi Kucaklayacak bir son var apansız herkesi Kalmaz bir şey ne varsa, yaşanır hep ilerde Göstermez mi tümüyle yarını Hakk’ dilerde Seyrinde bu zamanın, “yolcu olmak bir garip” Bâkî olandan başka insan ki neye sahip Apar topar kurtulmak mutlak dünya yükünden Muhakkak pay almak var ölüm adlı yekûnden Devşirecek yerini her şeyiyle bu diyar Doğrusu yanlışıyla yarınlara yâdigâr Elinde bak ifşâsı sonunda bütün gizin Katmer katmer dalgası çözülecek denizin Değil mi son sığınak, o son, o hâd, o kale Bir deveran içinde nihayetsiz seyyâle... F. Selçuk Soylu |
*** Seyyâle *** şiirini, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı içtenlikle KUTLUYORUM...