UsandımYeminli sanki bana gülmemeye talihim Hicranıma çizilen plânlardan usandım Yaratılış gayeme tabi olan salihim Hakikâte perde şu, yalanlardan usandım Âşk iksiri diyerek zehiri içirenler Âşkım için kurulan köprüyü uçuranlar Akrabayız dediler akrebi kaçıranlar Güle güle ısıran, yılanlardan usandım Nefesim ol, hayat ver, içerime çekeyim Ver elini elime muhabbetle sıkayım Bağrına bastığında dimağına çıkayım Dediğimde ahtapot falanlardan usandım Hasretin koru düştü yüreğim alev alev Yanıyor yetiş artık söndürmesen de velev Savrulan küllerimden yaparsın muhteşem ev Âşkın hicran köşkünde kalanlardan usandım Taşımıştım her zaman kalpte iyi niyeti Çıkageldi bir nankör zehir etti kısmeti Tek suçum sevmek oldu, ben ödedim diyeti Şu kalbimin ahını alanlardan usandım Soldurdun ya gönlümün gülzarında, çiçeği Yakandan düşmeyecek, bu hayatın gerçeği Karacakız kaybetti endazeyi ölçeği Mazlumun mahremine dalanlardan usandım. Karacakız Emi Öztürk |