Yetim
Artık beklemeye vaktim yok benim
Öylesi anlamsızdıki umut etmem Senle tüm tirenlerde seyahat etmek ister ruhum Kim bilir bir istasyonunda şehrin Karşılaşırız senle. Şimdi kirazların çiçek açtığı mevsim Bu mevsimde ölmek çok zor biliyorum Sende istemezsin öyle zamansız gidişimi Sofrada birkaç zeytin ve bir çardakta çay Gökyüzünden yüregine inmiş gibi hilal Sende gülmezsin biliyorum acıdır yalnız kalınca bahar. Artık tüm günahlarımı sere serpe dökeceğim geceye Pencereden bir yıldız seveceğim uzun uzun sen sanıp İsimsiz anneleri hatırlayacağım gecenin bir yerinde Sonra unutacağım o korkunç şubat akşamını Sahipsiz Bir kız çocuğu olur ruhum o kabirde ! |