Kahır
Memleket gibi düşmüş
Bir anne gibi kahrolmuşum Herkes gözlerime bakarken şimdi Ben gönüllerinde kaybolmuşum Ne gök bırakır peşimizi Ne yerin intikamı biter Ne çok acılar saklanmış kadere Ben ise en büyüğünü bulmuşum Evet bir sebebi olmalı ,var bilirim Kaç yılın ahları üstümüze yapışmış Emeksiz aş, bedelsiz aşk kovaladık ve Sonunda kan revan bir dünyada doğmuşum Adımın ne önemi var ,herkes aynı artık Bir tarladaki başaklar gibiyiz rüzgarda Oraklar biçecek ne zaman belirsiz İşte böyle çaresiz bir arafta durmuşum İyi de belli oldu kötü de ,siyahla beyaz gibi Bu menfakat neymiş, yamyama benzer Doymadı bu insan ne evvel ne de şimdi Ayıktım, sanki kafamı bir mihenge vurmuşum |