Bu gün kar yağıyor Anadolu’ma,
İnce ince, sakin ve sessiz.
Günlerden pazartesi,
Beş şubat ikibinyedi.
Her taraf kar,
Her taraf bembeyaz,
Her taraf ayaz.
Soğuk, saçaklarda buz olmuş,
Kristal camlar gibi,
Şekil almış kendine has.
Dallar sakal tutmuş,
Hem de doksanın da ihtiyarlar gibi.
Kuşlar açlıktan çığlık atıyor,
Uçuyorlar sağa sola.
Bütün canlılar kış uykusunda,
Adeta taarruzun bitmesini bekliyorlar.
Aç kurtlar,çakallar, tilkiler,
İnlerinden çıkmış av peşindeler.
İşte Anadolu’mda kış,
Fakirlerin gözünde yaş,
Zenginlerin hayalinde düş.
Birisinde odun kömür sıkıntısı,
Diğerinde kış tatili üzüntüsü.
Sen git dostum,
Kartalkaya’ya, Uludağ’a,
Palandöken’e,Erciyes’e,
Doyasıya eğlen.
Sen de git hemşerim,
Köşedeki oduncuya,
Veresiye verirse, yazın ödersin.
Bu gün kar yağıyor Anadolu’ma,
Sevinsem mi? üzülsem mi?
Fakat ben yine seviniyorum.
Çünkü;
Kar berekettir,
Kar varlıktır.
Kar saflıktır.
Kar umuttur.
Kar iyi bir bahar demektir.
Çağlayan dereler,
Yemyeşil ovalar,
Bütün insanların yüzünde tebessüm,
Ve ocağında kaynayan huzurdur.
Sevgiyle kal,
Gönlümüz gibi saf ve temiz kar,
Sana her zaman ihtiyacımız var..

5.2.2007

Tayyip Sağ

(antoloji.com)