Gün geceden ağır olunca
Uykusuz kalır ay
Gelgit aklıyla denizlere kabarır
hıncı geçince ,
Yakamozu ile gönül alır,
oysa güneşten ödünç almıştır ışığını
Serde erkeklik vardır
Bozuntuya vermez....

Gün geceden ağır olunca
Ağırlaşır güneşin uykusu
Şafağın tepesi atar bir dağ yamacında
Ofkurur rüzgar ,
Bulutlara sarar sigarasını
Bir nefesi huzurdur
Bir nefesi ise efkar...

Gün geceden ağır olunca
Sükutu bozar martılar
Çığlıkları ile yırtmak isterler şafağın üzerini
Kumdan saatler uyandırır balıkları zamansız
Bir lüfer ayna çakar balıkçıya
Kısmetine mola verir tekneler
Acıkmışlığın dansını ederken balıkçıl kuşları
Ağlarca zamansız gidiş uğurlar balıkları...

Gün geceden ağır olunca
Rüzgar söylenerek söver bulutlara,
Dağılın be , suyun hamalları !
Havadan , sudan kavga derler adına
Rüzgar ile bulutlar dalaşır birbirine
Şimşekler çakar
Yağmurlar yağar
Sesten hızlı ışıkları ile uyanır
Gürültüden güneş
Şafağı söküp alma vaktidir geceden
Bir gün daha kopar takvimden...

Gün geceden ağır olunca,
Göğsüne bir sevda oturur şairin
Ve onu oradan hiç bir kelime kaldıramaz...

Çağdaş Durmaz
31.01.2023