Elbet İnsandı!
Doğarken ağlardı, rızık arardı
Arada gülerdi bazen coşardı İlgi, sevgi, şefkat mutlu kılardı Adamdı, madamdı, elbet insandı! Çileler çekmeye gelmiş dünyâya Arada kaçardı dalıp rüyaya Yaradan’ı anar, başlar duâya Adamdı, madamdı, elbet insandı! Öğrenmek sonsuz bir süreçtir, derdi Öğrenip öğretmek en büyük derdi Olsa da okurdu, zoru yenerdi Adamdı, madamdı, elbet insandı! Cehalet yalan ve riyayla dolu Kendini kaptıran bulamaz yolu Zira karıştırır sağı ve solu Adamdı, madamdı, elbet insandı! Yeterdi kendine ve yetinirdi Varla, haddini de mutlak bilirdi İnsan olduğuna hep şükrederdi Adamdı, madamdı, elbet insandı! Göçer olduğunda emri Hakk vâkî Kalır gök kubbede hoş sadâ bâkî Yaşar, renkler döner ve olur hâkî Adamdı, madamdı, elbet insandı! 23.03.2023 HAYIRLI RAMAZAN’LAR… |