KALMADI YELEKENİMİZ
bütün söylemleri buruştu dil ucumuzun
etekleri tutuştu şiir günümüzün acıyı toprak yerine yüreğimize gömdük şimdi ibrişim hüzünlerle karalanıyor güncemiz sökün veriyoruz obruk obruk bölük pörçük sökün veriyoruz her türlü olumsuzluğa inat yine de bütün palavralara tokuz kalmadı yelekenimiz söküklerimizi dikenimiz kalmadı korku icmali yüzünden hiç birimiz nemalanamadı böyle midir yaşamak ? feyiz almak böyle midir ? duyduklarımız hep muğlak gördüklerimiz hep kafadan kundak ateş böcekleri hiç unutmaz adresimizi antitezlerimizde hiç kül yutmaz koyaklar yanmadan yoklayın nabzımızı kabilse yaralarımıza merhem sürün sürün ki kuş sesleri kesilmesin sürün ki ülkemize kimse heveslenmesin sürün ki suskunluğumuzun bedeli pahalıya ödenmesin sözünüze durun ki bu cennet vatanımızı kimse cehenneme çevirmesin |