ALFABE
Uzadım ben,
Sündüm geceler boyu Kısa hecelere uzun nefesler verdim Sert sessizleri oynadım, sabahlar oldu Uzadıkça uzadı çok sesli yangınım Şafaklar selâmladım bitmeyen bir çığlıkla Uzadıkça uzağına düştüm, Döküldükçe koptum kendi bağrımdan Uzadım ben, Sündüm geceler boyu Tüm harfleri denedim yokluğunun alfabesinde Tüm anılarla sınandım ve uzandım Taştan sert, buzdan soğuk karasına gecenin Layığıyla yazdım bu şiiri Hakkını verdim her bir hecenin Gece biraz da hece Çığlık epeyce ünlü Şafak çok sert ve sessiz Şiir senli, ben sensiz... Hazan Ayaz 🍂 |