MİLAT
Vakti doldu beklemenin
Dökülen kum misali uçurumdan Güneşin burcundan Vakti doldu düşlerimin Duanın yerini aldığında avucumdan Sessiz uzaklaştı hayalin... başucumdan. Kaç yağmuru ıslattım Onca baharın tozunu bir bir silkeleyip Kaç kışı devirdi gönül Yıkılmadan hayalinle sendeleyip Takvimleri yordu zaman Umudu bağlarken umuda Geleceğini düşlerken Gelmeyeceğini anladım sonunda Belki geçer zemheri düşer yine buralara cemre Biter bir gün elbet yazgıma düğümlenen süre Ömür dediğin devretse seni gördüğüm güne Yanmanın vakti doldu sevgili Küllerimi hediye ettim... nefesine. Serdar KURT |