HAYAT’IM


Ne yalan söyleyeyim, sensiz olmuyor
Sensiz olmuyor, sensiz olmuyor..!!

Sensiz ne yaparım; Bilemiyorum
Sensiz hiçbir şeyin tadı, tuzu yok.
Sensizlik içimde acı; Çırpınıyorum
Sensiz avareyim, perişan haldeyim.

Depremler; Ardı ardına, canımı yakıyor
Sensizlik, bir birinden kopuk yıkılıyor
Uykusuzluk, yorgunluk, birde sensizlik
Bedenim bitik,içimden ruhum çekiliyor.

İsmini duyunca; Gözlerim dolu, dolu
Özlesem, dilimi kelimeler tutuyor
İçimde korkular, kalbimi vuruyor
Sensizim, uykusuzum, çıldıracağım.

Ne yalan söyleyeyim, sensiz olmuyor
Sensiz olmuyor, sensiz olmuyor..!!

Üstüm başım; Kâr’da kum, toz içinde
Aşkımız göçükte kan, revan, ter içinde.
Kimden vazgeçtin; Söyle, tutma içinde
Hayat, bari sen yapma, git sende işine.

Günlerdir senden haberim yok hayat;
Nereye bakarsan bak, yıkık hayaller
Sanki, şehirde kara basanlar sultan
Her taraf ışıksız, zifiri karanlık içinde.

Sahi; Senmi bana aşıktın, benmi sana
Ne sen bana söyledin, nede ben sana
Çeşme başında, bizi ayıranlarmı var
Sen’mi sağsın, ben’mi sağım, şaşkınım

Ne yalan söyleyeyim, sensiz olmuyor
Sensiz olmuyor, sensiz olmuyor..!!

Sen; Ne komikmişsin be hayat,
Eşim, çocuklarım, ailem ve sen
Birde, seni beni var eden, yaradan.
Seninle yaşamak, ne güzelmiş.

Herşeyim senmişsin; Bilememişim
Yanan canım, vurulan kalbimişsin
İlkbaharım, yaz’ım, kış’ım senmişsin
Kıymetini, can’dan bilememişim.

Aslında; Sana çok, çok minnettarım
Gün geçtikçe, sana tutunuyorum.
Bana aşkı öğrettin, çok şeyler verdin
Anladım ki, sensiz olmuyor hayat’ım.

Ne yalan söyleyeyim, sensiz olmuyor
Sensiz olmuyor, sensiz olmuyor..!!


Bilent ATALAY
25*02*2023
İstanbul