Henüz, daha Dünya ya gelmeden önce.
Küçük bir zerre iken.
Bana: ’Hazırlan! Gideceksin, yakında Dünyaya’ dediler.
Ürperdim...
: ’Neden ürperdin?’ Dediler.
’Korkuyorum, ben oraya gitmekten.’ Dedim.
: ’Neden?’ Diye cevap verdiler...
’Çünkü orası çok büyük.
Ben ise oldukça küçük ve bir zerreyim.’
: ’Hayır!’
’Emir öyle gideceksin.’ Dediler.
Üzüldüm...
’Hayır gitmek istemiyorum.’ Dedım.
Direndim!
Ağladım hıçkıra hıçkıra..
Tekrar: ’Hayır!’
’Gideceksin emir öyle.’ Dediler.
Hemen, beni çıkardılar Yüce Yaratanın huzuruna...
Yalvardım Yaradan’a.
Yalvardım Allah a...
’Nolur göndermeyin beni.’Diye.
’Olmaz gideceksin..’
’Sıra senin gitmen gerek diye.. ’
Gaipten bir ses geldi kulağıma.
Ağladım.
’Beni göndermeyin oraya...’
Gaipten yine gür bir ses:
’Gideceksin!’ Diye.
’Ben ne yaparım?’
’Ne ederim orada.’d Dye?
Tekrar ağladım hıçkıra, hıçkıra!
’Nolur Allah im! Nolur!... ’
’Beni gönderme!’
’O Dünya ya...’
’Ben yapa yanlız, orada yaşayamam.’ Diye?
’İlahi düzen öyle.’
’Gideceksin!’
Diye ses yankılandı.
O güne kadar yalvardım.
Hep hıçkıra hıçkıra ağladım!
Hıçkırıklara boğuldum.
’Ben o kocaman Dünya’da nasıl yaparım?’ Diye.

Ulu Yaradan buyurdu:
’Korkma senden önce sana bir koruyucu melek gönderdim.’ Dedi!
Şaşırdım...
’Nasıl yani?’ Dedım...
: ’O Seni bekliyor orada.’

Dedim ki: ’Peki, o beni nasıl tanıyacak Allah’m? ’
Yaradan Buyurdu...
: ’O seni kokundan tanıyacak...’
Dedim ki:
’Peki, ben orada, ne yerim, ne içerim?’
’Hayır! Olmaz!’ Diye direttim.
’Ben aç kalır ölürüm!’ Diye, ağladım...
Yüce yaradan: huzur veren bir sesle...
’Korkma!’
’Sen açken...’
’O yemiyecek.’
’Önce seni yedirecek, doyuracak..!’
’Peki, ben çiplakken üşumüyecekmiyim?’ Dedim.
’Hayır!’
’Sen çıplakken, O giymeyecek! ’
’Seni giydirecek!’
’Peki beni o ne olarak görecek.’
: ’Kendisinden bir parça görecek.’
’O sana yavrum diyecek!’
’Üstelik, Seni bağrına basıp ısitacak kuzum diye sevecek!’
Birden içimdeki acı, sevince döndü.
: ’İşte o sena, Dünyada can verecek.’
’Süt verecek!’
İçimde bir sevinç, yüzümde bir tebessüm oluştu.
Yüce yaratan son olarak buyurdu:
’Sen onu kokusundan tanıyıp,
onu MELEĞİN belleyeceksin!’
’Sarılıp benim canım ANAM diyeceksin!’
İçimi, Mutluluk kapladı.
Sevinçten çoştum.
’Demek ki buymuş benim kaderim.’
’Alın yazım.’ Dedım.
Hemen Dünyaya koştum.
Dünyadaki Meleğimle tanıştım..
İyi ki gelmişim Dünya ya..
İyi ki, tanışmışım.
MELEĞİM le..
Dinçer Dayı