KENDİNE
Yüksek yerden bağırınca,
Ses gelirmiş hoş kendine. Var gücüyle böğürünce, Herkese bir, beş kendine. Gasptır yetim, yoksul malı, Kaygı duyar son ahvali, Bol olsa da yemek, yalı, Durma, odu deş kendine. Elin malı züğürt yorar, Haram tatlı, ne göz doyar, Üç-beş kuruş ver kudurar, Yağma mallar leş kendine. Vicdan yapar göstermelik, Din, şirk olsa, fikir lelik, Soyulduk mu?, cep mi delik? Yavan bizim, aş kendine. Baskın çıkar yavuz hırsız, Zaten sahte ağlar soysuz, Kaşındıkça dersin uyuz, Pire sarar kış kendine. Tükürürsen yağmur sayar, Ne karnı, ne gözü doyar, Emircan da acı duyar, Bitmiş akıl, baş kendine. 10.2.2023 Emir Şıktaş |