Acı Günümüz
Acı Günümüz
Dalmışken henüz yeni uykuya Uyandım bir büyük gürültüyle Sallanıp duruyordu beşik gibi Bir sağa bir sola zeminimiz. Sonra bir bir döküldük sokağa Konu komşu cümlemiz Korkudan irkilmiş büyümüş gözlerimiz. Meğerse yıkılmış Maraş, Hatay, Antep Daha nice ilimiz Can vermiş bir anda Binlerce kardeşimiz Altı şubat günlerden En acı günümüz. Sarılır cümle yara Ne denir bu kadere Hüküm Onun Varlık Onun “Külli nefsin zaikatül mevt.” kanun Üzülüyoruz, lâkin neye çare... |