GÖNÜL GÖZLÜ AŞIK VEYSEL
Gönül gözlü aşık Veysel
Konup göçtü şu handan Gönül gözlü aşık Veysel Vazgeçmişti bu candan Gönül gözlü aşık Veysel Yakmış hasret ciğerini Kucaklamıştı diğerini Şimdi anladık degerini Gönül gözlü aşık Veysel Hasret bükmüş belini Sazına vurmuş elini Söylemiş ozan dilini Gönül gözlü aşık Veysel Allah almış gözlerini Baldan tatlı sözlerini Farkettirmiş özlerini Gönül gözlü aşık Veysel Her daim gönül almış Derya gibi aşka dalmış Ardında bir sazı kalmış Gönül gözlü aşık Veysel Dost diye toprağa sarılmış Dünyadan çok yorulmuş Çiçekle gözleri alınmış Gönül gözlü aşık Veysel Ayrılıklarla beli bükülmüş Gözlerinden yaşlar dökülmüş Yüreğinden parçalar sökülmüş Gönül gözlü aşık Veysel Kaybetmiş gören gözünü Sakınmamış hiç sözünü Veriştirmiş azını, çoğunu Gönül gözlü aşık Veysel Uzun ince yola gitti Dünyanın derdi bitti Olanlar canına yetti Gönül gözlü aşık Veysel Şerife Bozoğlan Eker 19-01-2023 |