İşte geldim huzura; suçluyum ayan beyan
Bugün hüküm günüdür; ver kalmasın duymayan

Anlatayım hakim bey; burdakiler dinlesin
Ne büyükmüş günahım; cümle alem anlasın

Dinlemedi hiç beni; harcandı gençlik çağım
İşte bu soyka Gönül; solumda suç ortağım

Hem kendini hem beni; aldı ateşe attı
Hem kendisi ağladı; hem de beni ağlattı

Söz dinlemezmiş Gönül; kanatlanıp uçunca
Kurtuluş olur belki; bu dünyadan göçünce

İşte bu deli gönül; bedende hüküm sürdü
Dostlarımı ağlattı; düşmanımı güldürdü

Emrinde oldu hepsi; elim gözüm ayağım
Söylüyorum hakim bey; gör ki nasıl ahmağım

Bir merhaba sözüyle; başladı tüm merağım
Ondan başka kimseyi; duymadı ki kulağım

Ne duydu bülbül sesi; ne bir kuş cıvıltısı
Bir daha da olmadı; Dünyayla bağlantısı

Lal olmadan bu dilim; bülbül gibi şakırdı
Ona şiir türküler; hiç durmadan okurdu

Duysaydınız sesini; bir aslan gürlemesi
Şimdi artık çıkmıyor; artık kesildi sesi

İşte bu titrek eller; değince ellerine
Hep sarmak istiyordu; tutup da kollarına

Bırakınca elimi; çıktı ellerim boşa
Deme sakın hakim bey; ne olur böyle yaşa

Şu takatsiz dizlerim; ona doğru koşardı
Dağ olsa da fark etmez; sürünerek aşardı

Sessizlik çöktü önce; bir dur sesi duyuldu
İşte o sesten sonra; ayaklarım yoruldu

Ondan sonra görmeyen; bu gözü neylemeli
Artık gerçek olanı; bakıp da söylemeli

Kapattı perdeleri; oldu dünyaya ağma
Bu gözlerim hak etti; asılmalı çarmıha

Sorgusuz sualsizce; kabul eden bu yürek
Bu yüreğin yüzünden; idam sehpası gerek

Acıma sen hakim bey; kırmalısın kalemi
Kurtar beni bu dertten; bak uzattım kellemi

Vebal etmem kimseye; yoktur kimse de ahım
Sevmekmiş bütün suçum; sevmekmiş hep günahım

Yalansız ve riyasız; anlattım ben her şeyi
Hükmümü ver hakim bey; uzatma bu celseyi

İçinde sevdam varken; ben bu gönle kıyamam
Suçluyum ben hakim bey; bu suçla yaşayamam

Ben de olmayan gönlü; bendim işte saklayan
İşte benim o aptal; idamını bekleyen