Şiirde geçen ninem 19 Kasım 2021’de kaybettiğimiz babaannemdir.

Köylerimizde, taşralarda özellikle lombardinierin çoğalmasiyla oluşan gürültüler şahsımı rahatsiz etmiş, bunun üzerine siir kaleme alınmıştır.

Eskiden
Kuş seslerine bakan pencereler vardı
İrili ufaklı tahta çerçeveden
Sabah ezanı kuş seslerine gebeydi
Kuşlar ki pencerelerin önüne dolar
Doğanın şarkısını söylerdi.
Namazın ardından doğanın şarkısını dinlerdi
Pencerelerde ninem

Şimdi zaman bu sesleri unuttu
Mekanik gürültüyle boğuldu zaman

Ve sonra insanlar
İnsanlar kırlara bahçelere akardı
Kuş seslerinin doğal melodileri arasında
Fındık bahçeleri, dallar, ağaçlar, çalılar
Yuvaları olurdu kuşların
Fındık toplama zamanı giderdi kuşlar
Boş yuvaların bile bir heyecanı vardı
Yavru kuş görmek hayaliydi bu heyecan
Yuvanın boş olması bile mutluluktu
Büyüdüler, kanatlanıp gittiler derdik içimizden
Huzurla dolardı bu demde kalbimiz

Şimdi zaman bu hisleri unuttu
Mekanik hislerle boğuldu zaman

Derelerin akışını dingin bir sesle dinlerdi ninem
Evde yaşanan hüzünleri su sesinde unuturdu
Derelerin şırıl şırıl akan su sesinde
Kendini bulurdu.

Rüzgâr esince ağaçlar öterdi
Mezar kenarları Hu! Hu! diye inlerdi.
At, eşek sesleriyle huzur bulurdu yollar
Gündüz rahat ve dingin olurdu
Gece sessizliğe meftun olurdu

Şİmdi zaman bu güzellikleri unuttu.
Mekanik gürültüyle boğuldu zaman.

Bahçelerimiz çeşit çeşit meyve ağaçlarıydı
Olgun zamanında meyve kokuları
İçimizi sarardı.
Çürüğünü bile koklamaya değerdi meyvelerin
Dar ince yollardan inekler geçerdi yavrusuyla
Otlaya otlaya giderdi bahçelerden
O zamanlar bahçeler ot kokardı
Mazot, benzin degil
Onlar bile tiksindi mazot kokulu otlardan

Şimdi zaman bu güzellikleri unuttu
Mekanik kokuyla boğuldu zaman

Briket evlerimizin duvarlarında
Biber, kabak, mısır kurutulurdu
Tohumlar doğaldı
Ninem kendi üretirdi doğal tohumlarını
Selentüler tohumla dolardı

Makineler katletti tohumu
Şimdi kısırlaştı tohumlar
Tohumlar
Makineye yenik düştü

Yağmur yağdığında ilkin
Toprak kokardı
Bu demde köylerde, yaylalarda
Toprak değildi kokan,
Aşktı.
Bağlarda bahçelerde çalışan insanlar
Toprak kokusunu ciğerine kadar
Aşkla çekerdi
Burnumuza gelen aşk kokusuydu

Şimdi zaman bu zarif kokuları unuttu
Mekanik kokuyla boguldu zaman

Çalışan insanların yorgun sesleri
sarardı akşamları evimizi
Bir demlik çay alırdı yorgunluğumuzu
Bu çayla demlenirdi yorgun sohbetlerimiz
Bu demde içimizi açan
Derin muhabbetler vardı

Yatsı olunca namazı kılan
Düşerdi gül resimli yatağa
Ortalık sessizliğe bürünürdü
Sessizlik demlenirdi ocağımızda

Şimdi zaman bu demli sessizliği unuttu
Mekanik gürültüyle boğuldu zaman.

25.06.2022
Ramazan AĞIRTAŞ (Âşık Ürmelî)