KATAR KATAR ...
Bir tren istasyonunda yedim dip dalgası vurgununu gözlerinden.
Yelkovan akrebi kovalamaktan vazgeçti yokluğunda Gözyaşlarım avuçlarımı doldurduğunda Zamansız sancılar sardı yollardaki durakları... Hangi düşe başlasa yüregim, sevinci hapsoldu boynundaki al yazmaya. Gün kızıllığı çalarken geceyi gündüzden Bir tek işareti bekledi yorgun sözcüklerim Ne ben duydum sesindeki sessizligi Ne sen gördün sallanan mendilleri Nasıl geçtiyse katar katar trenler bensiz gönlünden Her istasyonda yazılmamış bir mektubum kaldı sana. Düşlerimi yükledim isli bir şimendifere Duman duman savurdu gectigi bozkırlara... Not: Resim çalışması bana aittir. |
Hani vedalaştığımız tren garı varya
Gözyaşlarımız hala duruyor raylarda
Kul düşünce