GÖÇEBE YÜREĞİM
Ey göçebe yüreğim !..
Bazen geçmişin izleri kaybolur Umutlarını kucaklayıp En yüksek dağa çıkardın hani ?.. Onları hem havaya savurur Hemde kaybolan hangi ümidin ise onun adını çağırırdın,.. Seslenir dururdun kezlerce Eğer ki !.. Baktın olmuyor Bilirdin ki o senin kısmetin de yok,.. Hayallerin ölünce, gelip göçtün buralara Sahi o hayallere noldu ki ?.. O kadar yer gezdin, gördün !.. Orada ki insanlar Kendi boğazının derdindeydi,.. Bir umutla yaşarken Dertsiz insan olmaz derler !.. Eskiden mi dertler azdı ?.. Oysa hepsinin ciğerleri yanık Avuntusuz yürekleri ezik di;.. O zamanlar aklı selim Eli açık, gönlü cömert insanlar var dı !.. Ahlakları saf, iffetleri güçlü insanlar dı Sahi o güzel insanlara noldu ki ?.. Şimdi bir göçebedir bu yüreğim Suskun feryadımın türküsüdür bu,.. Dağdan düze inenlerin feryadı !.. Ölen hayallere ağıttır bu türkü Yürekleri nasır tutmuş insanlığa;.. Haykırışın öyküsüdür bu ezgi Merhameti körelmiş vicdanlara Kahroluşun hikayesidir bu türkü;.. Eskiden sevmeler de güzeldi Yüreğe işlerdi sevdanın renkleri Sevdaların hasınadır bu türkü;.. Sahi o güzel meşklere noldu ki ?.. Hüseyin SABAN |