UYKUNUN UYKUSUizliyorum, hüznümü bir avuç, kederin harman olduğu, yerden göğe fısıldadım, duymakta bir fiil, sarmakta bir eylem, öyle geceyi doldurdum kadehe, içiyorum saatleri, sonunda bitecek olan ben, yiten yine ben, kayboluyorum kara gecenin, yitik taşlarında, bir cam önünde, bir koltuk sefası, yıldızların altında, yalnızlığı kedi gibi seviyorum, belkide sadece, uykunun uykusu, belkide sadece, kimsesizliğin yurdu… Sibel Karagöz #sibelkaragözşiirleri #sibel_karagoz |