İstihfaf
İstihfaf
Bana istihfaf eden Kendinden dun Ve unutmasın dinmeyecekti Bir dundan kalan mahşer-i ümidi Dindirmeyecek onu ne dar-ın kıdemi İstihfaf edenin köteği kendinde hazır idi Ceza-i mahşeri Ve iyiliğin emri olan huzurun mahşeri Kalmayacaktı ne köstekli saati ne de bir taşı toprağı ederi Kıble gibi bildiği dar-ı kendi dar ağacının cellatının merhemi Unutma her kuyunun altında kalacaktı kazanın elleri Ey Dun,unutma bu ellerindeki yetim ahının kan izleri Dökmekle akmaz bazı yetimin kanından kalan izleri Ve o dar zamanında sana dar geleceği gerçeği Gün gelecek gözlerin düşecek bu zamanda arayacağın nedameti |
manidardı
tebrikler
selam ve sevgiler