Maziden atiye nesil eğitir,
İlim pınarıdır akar öğretmen.
Kimse bilmez neden nasıl eğitir,
Canını dişine takar öğretmen.

Öğrenciyi öz evlat gibi görür,
İlim verir irfan verir fen verir.
Mumdur ziya saçar kendisi erir,
Ömrü ne zarardır ne kâr öğretmen.

Karanlığa karşı kalemi keskin,
Yüreğinde olmaz nefret ile kin.
Attığı adımdan her daim emin,
Bu günden yarına bakar öğretmen.

Azmederek yürür aynı hedefe,
Erzurum’da dadaş Aydın’da efe.
Layıktır öğretmen şan ve şerefe,
Mülayim öğretmen, vakar öğretmen.

Dağ köyünün taşlı, tozlu yolunda,
Yorgun, argın yaya, çanta kolunda.
İlaçsız doktorsuz köy okulunda,
Tek başına yaşar bekâr öğretmen.

Aslansofu hayalinde düşünde,
Kendide bir öğretmendir işinde.
Haram olmaz ekmeğinde aşında,
Sevgi meşalesi yakar öğretmen.