Kör karanlığa,
Dalıp gidiyor ruhum,
Bilinmez,belki olmayacak,geri dönüşü,
Ama,varmalıyım,var olmalıyım.

Hayat,sırma gibi saçlarını,
Dolarken boynuma,
Hangi,dar ağacında unuttum,bilemiyorum,
Benliğimi.

Hayaller,dar gelince umutlara,
Özgürlüğüne susamış yüreğim,
Kanıyor,
Ve,bir akşam vakti kırmızısı rengine bürünüyor.

Dönüp dururken,yaşam zamanlarında,
Yalnızlığın hüznünü,
Yaşamaya yemini var sanki,
Göz yaşlarımın.

Acılar,
Kabul görmeyen bir geçmişi,
Yarınlara doğru kamçılarken,
Zamanı olmayan an’larda arar buluyorsun,çareleri.

Tükenmişsin,
Siyahlara bürünmüş gözlerin,
Toprağa daha yakın,
Ve anlamsızca bakıyorsun.

Aşkların ise yorgun,
Telaşsız ve de sessiz,seni,
Terk ederken,
Yağmurun oluyor,göz yaşların.

Rüzgar,yalnız bırakmış,denizleri,
Yıldızlarda,geceyi,
Güneş,gün’ü çoktan unutmuş,
Mahkum olmuş,gölgelere.

Şimdi,
Bir gerçekliği de yok,
Artık,yaşanmışlığın,
Geri dönüşü de.