kollar mezatı -kurmalı saatlerin kolları farketmeden sarılır gözler parmaklarıma önce iskeletinden başlanır sevmeye seni dinlerim severek inandıklarınla konuşmalarını iskelet etten önemli bir gök boşalır başıma göğüs dokundurur gibi asırlık kabuğa en son o kalıyor sonraya tutkulu güllerin ayraçlı yaprakları tek ayak dursak bir kapı yüzyılı belki affedilebilirdim bir tuzlu damlanın doğumunda ki açılıma açılar da önemli üçgen yapılara gömüyor insan yarınlara diriltmek adına kendini deşarj olamayan dilin aksanı sağır kalınan zamanlarda sular uzağa taşımıyor taşların seksekini sahilin odalarında ödenmeyen kiralar hesap tutmaz şimdi dijital saatleri ş- |
Tebrikler Saygıdeğer Üstadım...Anlamlı ve güzel bir şiir,kutlarım...Selam ve saygılarımla...