O’na canı gönülden inanan,
Başı dumanlı karlı nice dağlar aşar.
Suyu buz gibi berrak bir pınar olur şarıl şarıl akar.
Gül sevdalısı bülbüller misali,
Gül goncalarından çelenk yapıp boynuna takar.

O’na canı gönülden inanan,
Ondan gelen sıkıntı ve kederleri şekva etmeden çeker.
Gönül tarlalarına barış ve kardeşlik fidanlarını eker.
Fikri güzel gönlü güzellerin gönlüne girmek için,
Gördüğü kusur ve hataları mahirce setreder.

O’na canı gönülden inanan,
Sayılı ömür miadı devam ettikçe onu gönlüne sultan eder.
Seherlerde bıkıp usanmadan aşk ve şevk ile zikreder.
Hakkı ve hakikatı konuşan dili,
“Yarabbi seni çok seviyorum” cümlesini defalarca söyler.

O’na canı gönülden inanan,
Yazın Temmuzunda ulu dağların doruğunda tertemiz kar olur.
Gönül vazosuna rengârenk muhammedi güller konulur.
En zifiri karanlık gecelerin sabahında,
Kemlik bilmeyen gönlünde insanı cennetlik eden duygular bulunur.

O’na canı gönülden inanan
Kimseyi hor ve hakir görmez her daim hakkı ve haklıyı kayırır.
Hak ile batılı, güzel ile çirkini birbirinden ayırır.
Karnını helal lokmalarla doyurabilmek için,
Gece gündüz demeden bıkıp usanmadan çalışır.

O’na canı gönülden inanan,
Asla ve asla hayısızca gülmez sadece ağlar.
Düzenli atan kalbinde eksik olmaz harlar.
Zevk almaz bu fani dünyanın nimetlerinden,
Yoruldum dedikçe yüklenir omuzuna barlar.

O’na canı gönülden inanan,
Korkmaz hiç kimseden hiç kimseye etmez eyvallah.
Çocuklar misali korkar almaz hiçbir insandan vebal ile ah.
Acından öleceğini bilse bile,
Tenezzül etmez haram lokmaya, emretse bile vezir ile şah.
10-12/ Kasım/ 2022