2
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
480
Okunma
Bende kalan
son acıklı imgeni
işitiyorum
ve görüyorum
toprağın altından
sesine dokunuyorum
sessiz kalmış her yerine
çığlıklar söylüyorum
türkü diye
epey kullanılmış
bir cennetin çok
uzağında
gebermiş
bir şarapçının
son şişesine
sığdırıp seni
tövbeler ediyorum
yalın ayak
bir insanlığın
hiç yürümediği
o ışıklı
şehir oluyorum
henüz yolun başında
bir ben kayboluyorum
ne dilim var
söylemeye
ne de
kurallı bir cümle
zihnimde
bedenimin
işe yaradığı
tek yer
senden uzak
sana yönelmiş
senin yanın
sana en yakın
nesne.
İlker ÖZDEMİR
5.0
100% (3)
Cevap Yaz