zamana ve kenime güveniyorum
savaşmaksa hayatla en önden
kazanmaksa özgürlüğünü ruhumun vazgeçmeden

işte en özgür olduğum yerdeyim
çevremdeki tüm kötü(!) ruhlardan uzakta...

aslında en beter yerdeyim
insanlardan kaçarken
özgürlüğüme kavuştuğumu sanarken
aslında en tutsak olduğum yerdeyim
Zihnimin tek ve zifiri karanlık odası...
Zavallısın sen
bir takıntının esiri...

ZAMAN
çözecekti hani tüm düğümleri
bu garip yumakta ipin ucunu kaybettim
inandım işte sana güvendim
bekledim hep...
meğer sen en büyük yalancıymışsın!
yine de güvenmelimiyim sana
belki beni sırtımdan vurmaz deyip
arkamı dönmelimiyim sana
....

Artık biri çözmeli zincirlerimi
ve artık şiirlerime bir gün ışığı sızmalı
Az kaldı..
yeni bir başkangıca...
bu adaletsiz bulduğum düzen
yeni bir başlangıç sundu bana
yeniden deniyor belkide beni
öyle olsa bile
mutluluğu vermese bile
bu sefer daha karalıyım karşısında
ellrimi bağlasa da çalarım mutluluğu
Zincirlerimden yaralar bağlasa da kollarım
yine de umuda uzanırım...

bir sonu olmalı
herşeyin bittiği bir an vardır!
en olmadı ölümümdür bu..
bir kazanan olmalı
hep bir kazanan vardır!
özgürlüğümse ödül
tek çaremdir bu...

şimdi mi şimdi....
söz mü söz...
vazgeçmek mi ben bilmiyorum onu...



FOTOĞRAF:REHA AKÇAKAYA