Öğrendim ki 1175
Öğrendim ki
Mutlu insan yalnızca midesi doyan degil bilakis ruhu ve gönlü doyan insandır Gönlü ve zihni doyan insan daha fazla gülümse daha çok paylaşır daha yardımsever ve mutlu olurlar H.Gürbüz 1175 |
Şimdi ben de bununla ilgili gerçek hayattan bir örnek vermek istiyorum;
Çok sevdiğimiz bir aile dostumuzun vardı durumları çok iyiydi bir de kızları vardı sekis-dokuz yaşlarında, önüne gelen meyve ya da her hangi bir yiyecek olsun sanki ilk defa görüyormuş, daha önce hiç yememiş gibi davranırdı.
Aslında bunun sebebi annesinden kaynaklanıyordu tabağa meyve mi koyar sayıyla, pasta mı yapar yine tatlı tuzlu ne yaptıysa hepsinden birer tane.
Bir gün bizdeler ben bir büyük çanak dolusu meyve yıkayıp getirdim ve sehpaya bıraktım kendisi ne canı istiyorsa alıp yedi içinden hiç arsızlanmadı çünkü evde annesine bir tane yetmez daha daha diye tutururdu ve annesi de buna çok kızardı ama bizde öyle yapmadı çünkü hepsinden vazlasıyla vardı tabakta.
Sonra rahmetli babam annesine demişti ki sen tabağına ne koyarsan sayıyla koyuyorsun onun midesi değil gözü aç, önce gözünü doyuracaksın ki bak bakalım o zaman arsızlanıyor mu onun için şimdi hiç kızma bu hareketlerine bence böyle olmasına sebep sensin demişti ve annesi de haklısın amca deyip daha sonra o da ayni şeyi yapmaya başlamıştı ve çocuğun o arsız hareketlerinden zerresi kalmadı.
Gerçi siz çok farklı bir konuya değinmişsiniz ama bu her şey için geçerli gözü doymayan insanın ne ruhu doyar ne de midesi...
Ve böylesi güzel bir konuya değinen yürek sesinizi gönülden kutluyorum.
Ve kesinlikle günümün şiiri diyorum çünkü bu kısacık dizeler aslında kocaman bir şiiri barındırıyr içinde herkes böylesi özlü sözler yazamaz.
Düşünen, yazan yürek sesinize gönül dolusu tebrikler...
Sonsuz saygı ve selamlarımla...