Zaman geçer dolu dizgin.
Mekan yerinde sayıyor.
İnsanlar halinden bezgin.
Kokmuşu burna dayıyor.

Dereye akıyor cüruf.
Hayat pamuk ipliğinde.
Gürültü çok ,sessiz hüruf.
Anlam yoktur repliğinde.

Bıçak kemiğe dayanmış.
Gözleri uyku mahmuru.
Patinaj ince ayarmış.
Ahmak ıslatan yağmuru.

Kafeslenmiş şaşkın bakar.
Kafa kumda cebelleşir
Hakkı yenilmiş yok akar.
Minderde kaçak güreşir.

İnce eleyip sık doku.
Seyrekse iş görmez harar.
Bozulmuş hoş değil koku.
Cehalet akıla zarar.

Dibekte su döver hattab.
Sözlerinde yok bir karar.
Adalet der yok muhatab.
Davada isabet arar.

Fırsat verme karambole.
Asar afiş, söker afiş.
Tersten atlar trambole.
Daim zıplar sorar,ne iş?

Bunlar mı bu halka önder?..
Omuzları yerde ve tuş.
Afiş yapma telaşında.
Gel gör ki tükenmiş kartuş.

Tutunmak ister telaşla.
Müsilajdan kayar ayak.
Nereden başlarsan başla.
Halk uyandı yapmaz kıyak.

Adaletsiz toplumlarda.
Haramiler yuva yapar.
Halk çilekeş tabularda.
Elbet yaşamaktan bıkar.

Dokuz ayın sonucunda
Doğmalı beklenen güneş.
Türk’ün vakur duruşuna.
Olmalıdır adalet eş.


Emine Balı Oğuz