ZEYNEP
Bir kara sevdaya müptelayım ben
Yanayım uğrunda kül olayım ben Bahtına yar diye yazılayım ben Allahtan vuslatı eylerim talep Dualarım seni diliyor Zeynep. İsterim gülşende hazan olmasın Umutlar hayaller viran olmasın Sonunda gözyaşı hüsran olmasın Niyetimiz olsun visale sebep Aklım yalnız sende kalıyor Zeynep. Gönlümü yeşerten ab-ı kevserim Sen yoksan hayatla bağım keserim Gülmeyen kadere şansa küserim Yelkovan yorulur buz tutar akrep Yokluğun hep hüzün salıyor Zeynep. Biçare derbeder sensiz sarhoşum Sevgine kahrına talip olmuşum Derdime dermanı sende bulmuşum Ruhuma hitap eden ne varsa hep O gül cemalinde buluyor Zeynep Cemalin gördüğüm o günden beri Tutuştu yüreğim bir yangın yeri Elinden içeyim en acı zehri Aşkın ile yanan yüreğe su serp Bu yangın canımı alıyor Zeynep Matlaştı hayatım, renkleri soldu Gözlerim başkasın göremez oldu Şu gönlüm bahara eremez oldu Eridikçe umudum kelep kelep Gözlerim yaş ile doluyor Zeynep Met cezir içinde buldum kendimi Dalga dalga yıkamadım bendimi Ak kağıda açar iken derdimi Dona kaldı kalemimde mürekkep Yazdığım yazılar soluyor Zeynep Sanma ki bu sevda küllenir biter Olmuşum mecnundan keremden beter Gemileri yakarım gel de yeter Mecnuna iki adım yoldur Halep Aşk dediğin dağlar deliyor Zeynep Coşkun ARSLAN |