ÇIK GEL
Esti saba her yer yâr kokmuş gibi
Ömrüme baharı getirir çık gel Yıllanmış hasreti hiç yokmuş gibi Bir anlık vuslatın bitirir çık gel Kutsal emanetken sevda bağrında Tutsak olmak şeref yârin böğründe Akıp gitse bile hızla seyrinde Zaman kavramını yitirir çık gel Bir tatlı buseyle gönül alışın Sevdiğim şarkıyı aşkla çalışın Tutkulu bakışın, içten gülüşün Acıları yere batırır çık gel Seyyal Tanır |