EYLÜL SEN GELİNCE
Sararır yapraklar
Solunca güller Bülbül figan eder Göz yaşı döker Eylül sen gelince Denizler dalgalanır Sahili döver Rüzgar sarı yaprakları Koparır süpürür gider Leylekler turnalar kuşlar Yurda veda eder Eylül sen gelince Yaylalardan göç başlar Boşalır dağlar taşlar Kalmamıştır tadı Doğanın baharın yazın Çoban dertli çalar kavalı Eylül sen gelince Yağmuru bekler Kurumuş toprak Solmuştur çiçekler Yatar derin uykuya Rüyalarında baharı düşler Eylül sen gelince Ah Eylül nasıl bir aysın Neler yaşatıyorsun Yazı unutturup Sonbaharı hatırlatıyorsun Yinede güzelsin Şiirler yazdırıyorsun Eylül sen gelince AYŞE KARAN |