Özür dilerim
Özür dilerim kıyamam . . .
Günümün yorgunluğunu, türkülerin menbâındaki serzenişi, boynu bükük mutsuzların ahlarını, asâsına yüklenen ihtiyarların vahlarını, sevenlerin seslerindeki hassas tonlarını, tüccarların bire beş katma hesaplarını, hasetlerin kulaklarının kızarmalarını, dosttun dosta madik atmalarını, işçilerin cüzdana kara kara bakmalarını, politikacıların sandık yalanlarını, yılların ömürlerden bir yıldız gibi kaymalarını seyredip ; biraz gaza, ara sıra firene, yerine göre vitese el atarak sakızıma yükledim efkârı, hasreti, özlemi. Bu bedende emanet olan dişlerimi sıkıp zarar görmesin diye sakız’a yüklendim. Özür dilerim sakız senden çöpe atmaya kıyamam seni kısa sürede olsun anılarımız oldu seninle, hatıralara değer veririm vefasızlık yoktur bu bedende. |