KÖYDEN ÇIKARKEN
Ya saymadım,ya unuttum
Kaç mevsim,kaç yıl oldu köyden çıkalı İki it havlıyordu ardımdan Bir de karakaçan vardı,ardı sıpalı Çeşme başı doluydu kadınlı,kızlı Kimi fistan giyinmiş,kimi abalı Avaz avaz bir çocuk ağlıyordu Ayağından donu düşüyordu,birde yamalı Köyden çıkarken bol nasihat aldım Her biri terane,her biri zühürt tesellisi Birde düğün kurulmuştu meydana Oynanırdı kasap havası,çiftetellisi İki genç dama oynuyordu kahvede Biri sövüyordu ulu orta,avurt dolusu Sesini yükseltti muhtar,heybetiyle Sus pus oldu herkes,ihtiyarı toy’lusu Köyden çıkarken hasat zamanıydı Arpa,buğday harman zamanıydı Düğün dernek,halay zamanıydı Yaprak gazel olmuş,hazan zamanıydı Hüseyin SABAN |
Her daim sonsuz saygı ve selamlarımla...