Gariban
Kapatmıştı gök kubbe
Perdelerini dünyaya Çökmüştü zifiri karanlık Dünyaya. Hayatın acımasızlığına Yenik düşmüş bir gariban Ürkek bakışlarla bakıyordu etrafa Sığınacak bir yer arıyordu başına. Sığındi bir köprünün altına Çöküyordu yorgun dizlerin üstüne Yaslıyordu yorgun başını Köprünün isli duvarlarına. Birden bir köpek beliriyor yanında Yaklaşıyor yavaş, yavaş garibana Göz göze geliyorlar bir anda Bir müddet bakıyorlar Adam ekmeğini paylaşıyor onunla Sonra sokuluyorlar birbirlerine Dalıyorlar yârim yamalak bir uykuya Güler Elmalı |