GÖNÜL İLE DİLE GELENSuda görünen gönlün olduğunda Önce güzeli görür, Gönülde olanı söyletir Güzelse gönül, dile gelirken Tefekkür ile düşündürür Dokunduğunda özde olanı hisseder, Öz ile sözden döküleni Hâk tan diyerek hasbihâl eder,, Ben ile bakınca göz, Sureti görür, Kuru bir kalıptır görünen İçine aldığını seyr etmez, Dil konuşsa da işlemez, Gönülden çıkmayınca söz, Gerçeği söylemez, tesir etmez, Tefekkürü hal bilip Aşk ile varlığı hiç edip Hâk ka yönelmez, Lafzı Hâk ile olanın Gönlü hal ile yansır, Su gibi duru ise gönlü Gül misali olur ahvali, Hayr ile şer’i kesb eder Varlığı vereni yoluna yakın, Yokluğa layık edeni gönlüne Yakîn eder, Yok ile hiç teki sırrı Tefekkür ile hasbihâl eder, Dost ile gönlüne düşeni Rıza ile deftere döker |