PAMUK İPLİĞİNE ASILI

Ruhum ilk yarayı
Pamuk ipliğine asılı kaldığında aldı
Yüreğime yamadığım ahlarla
Bir ağacın dibinde soluklanırken
O günden bu güne tutsağım ben o yaşıma
Hayatı kaybettiğim yerden değil
Zihnime kaydettiğim yerden başladım yaşamaya
Zifiri olan benliğim yine kör bir kuyuya talip
Beni kurtaran mı olacaktı galip ,
Yoksa başıma taç yaptığım o kişi var ya sıradan .
Bilmem ki nasıl anlatsam sanırsın uzun yıllar geçti aradan
Ezberlediğim türkülerimi acılarıma sıvazlayıp çalsaydım
Söyle kaderine terk edilmiş yetim gibi öylece kalsaydım
Kaç yazardı içimdeki karanlığı
Aydınlatmadan
Ruhumda aşılması zor engellere dalıpta
Çılgın gibi pervasızca güvenden yoksun
Ardına dönüp bakmaya korkan
Bir kız çocuğunu nasıl anlatsam
Belki bir dost alırsa saklı bahçesine
Gönlünü kolaçan ederse
İşte o zaman şifa bulur yaraları
Unutulur belki üstüne sinen sarı hüzünlü yaprakları ...

TUBA DEVRİM (GÜLCE & DEVRİ )