Ana
Ne sızılar sarmışsın yumuşacık öpüşlerinin çığlığında
Ne rüzgarlar biçmissin bağrına yaslayıp gönül kıbleğahında Ne acılar yıkamışsın gözyaşının pınarlarında Ben seni kırkından sonra sevmişim affet beni ana Yıllarını örmüşsün taş duvarlara hırçın bir oğul için Üstün şimdi çimensiz tepeler gibi sessiz ve sakin Kiymetini bilemedim yaşarken senin Ben seni kırkından sonra anladım affet beni ana Yokluğun içimde onarılmaz derin bir yara Çare yok şimdi kavuşmaz kollarım sana Merhametini bulamadım başka aşklarda Ben seni kırkından sonra anladım affet beni ana |