ANSIZIN
Ay karanlık
Gece yarısı bir gökyüzünde Zifiri karanlık çökmüş dünyada Bir güneş doğar mı? diye sorsan.. Zaman şaşırır nefeste kaybolur sesim Öyle geldin ki ansızın… Erken mi geldim, Geçmi kaldım, Nereden çıktım nereye gidiyorum..! Bilmem ki. Bırak bilinmesin izim Görünmesin bulutlarım. Örünmesin gökyüzüm. Tebessüm ve görüntüm Sahi nereden çıktın Öyle çıktın ki karşıma ansızın Ne bir çiçek ne bir nebat koktu Ne içecek ne çiğneyecek tat kalmadı Öyle haz verdin ki gönlüme Gönülde bir çiçek açar mı deselerdi Fantezi duygulara kırağı mı çaldı derdim Öyle değilmiş var olmak bir yerlerden Gelip bir yere konmak Öyle nerden kondun ki ansızın Yaşanmış bir hayatın tecrübe kokan konağı Varlık diyarların yaban gülü kokuşlu İçinde yangınların en harlı bakışı Ve de sönmeyen deryanın o en yüce zirvesi Bulunmaz denen kaf dağı kardeleni Duygu köpüğünün en içlisi Gelip buldun ki içten Öyle içli kondun ki ansızın… Baharlar yaza yazlar kışa döndü Sonra kış yumuşadı bahara döndü Dünya döndü alem döndü Döndükçe alem başıma döndü Öyle döndü ki dünya Bir bulutun bir damlaya dönüşmesi Bir kozanın bir kelebeğe Bir fidanın bir ormana Bir yüreğin bir yıldıza dönmesi gibi Nerden girdin ki ansızın…! Vardın varsın var olacaksın Nereden değil harbiden geldin. Ansızın… ASLANSOFU |
*** ANSIZIN *** şiirini, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı içtenlikle KUTLUYORUM...