EL OLUR GİDER
EL OLUR GİDER
yorgunum ey gönül incitme beni dertlerim fizana yol olur gider yaram eski amma acısı yeni akar gözyaşlarım sel olur gider neden düştü ömrüm ah ile zara hep zararın çektim,geçmedim kâra bunca dert benimle gider mezara yana yana bağrım,kül olur gider dermanım derdimden umuyor medet sorma ne haldeyim her yanım hasret ey gönül kimseden almadın ibret çok sevdiğin bir gün el olur gider Ozangil’im başın düşmesin dara güvendiğin dağlar yıkılır gider yaz ile baharın bürünür kara dört mevsimin birden kış olur gider Tunç OZANGİL |