Öldü Hekimler
Şifa dağıtırken bela buldular
Hâin bir kurşunla öldü hekimler Gonca gül idiler çabuk soldular Ömrün baharında soldu hekimler. Güler yüzle hasta alıp baktılar Olur olmaz söze kulak tıktılar Hastaya gözyaşı bile döktüler Görev odasında baldı hekimler. Göreve çağrılır gece yarısı Gittiği hastanın kalmaz ağrısı Uykusu bölünür kızmaz doğrusu Gece yarısında daldı hekimler. Dört koldan gelerek kafa yorarlar Zaten doktor bitmiş hâlâ sorarlar Kimi zaman hasta onu azarlar Keder duvarında kaldı hekimler. Yâ sabır çekerek dönüp giderler Öfkeyi yutarak cana ederler Hastası gülerse öyle gülerler Sabır sularında doldu hekimler. Kul Sami’yim doktor acısın yazdım Kalbime gelenle şiiri düzdüm Suçsuz doktor için cenneti sezdim Cennet civarında güldü hekimler. Samettin Şenkaya (Kul Sami) |