Konuşacak mı yürek, perde olmadan gözler?
Yanacak gönüllere, kafimi bunca sözler?
Toplayıp umutları, rüzgara vereceğim.
Hafiften meltem esse, sevgimi diyeceğim.
Günler durmaz geçiyor, zamanı durdurmazsın,
Geç kalırda gelirsen, sen beni bulamazsın.
Kalp dediğin parça et, yerin orası değil.
Gururu kenara it, sevda önünde eğil.
Senin yerin ruhtadır, gönüldedir, aşktadır.
Sevdadır senin adın. Anahtar yanındadır.
Bütünleştir ruhunla, beyinler hükmetmesin.
Akılların örsünde, sevgini tüketmesin.
Nehirler misalidir, akıyoruz ömürde.
Çakıl taşları gibi, umutsuz izlerinde.
Bakıp düşünmek gerek, geçilen şu yolları.
Gelecektir sanırız, harcanan tüm yılları.
Demir bile tavında, işlenmeden yar olmaz.
Zamanı benden uzak. Uzaksa sitem olmaz.
Çilelerden bir yumak, örgü üstüne örgü.
Sevgi bilinmez demek, zehir çileden örgü
Konuşmak korkutuyor, ürkek tedirgin varlık.
İlk ve son diyeceğim, günahkarmışım yazık.
Kelimeler yalındır, semboller yok yazıda.
Kararan ufuklarda, kimseler yok yazıda.
Bir ben, bir de sen, varsın dayanılmaz acımda.
Diyebilmek çok zormuş, seni görmem yanımda.
Kaderin parçasıyız, akıp gidecek zaman.
Farkına varmıyorsun, çöktü çökecek tavan.
Ruhuna rehber olmaz, sahte yüzler karmaşık.
Motifler bu zamanda, şekillere alışık.
Konuş, tartış anla da, hesap tutmaz devrolur.
Sırça köşk saray olsa, bir anlık devran olur.
İnanmam deme sakın, bu dünya dönmektedir.
Durulmaz nehirdesin, baykuşlar gülmektedir.
Harabe olmuş ruhlar, direği sökülmekte.
Sevdadan çatıları, birer birer çökmekte.
Tutamadım elinden, gitmek için sınıra.
Karmaşık duyguları silip atmakta sıra.
Bir ecele baş koymak, direnmenin adıdır.
Sevdamın yöneldiği, bu aşkın miracıdır.

Şahin HANELÇİ
14.EKİM.2006
Ortaköy/İstanbul