YAŞAMAK ZOR ÖLMEK KOLAY
YAŞAMAK ZOR ÖLMEK KOLAY
İnsanda mal hırsı varken, Yaşamak zor ölmek kolay… Ecel gelse yol yakınken, Yaşamak zor ölmek kolay… Yaşamıyorsan gönlünce, Gülemiyorsan ömrünce, İçinde ruhun ölünce, Yaşamak zor ölmek kolay… Gül’le diken bir derilmiş, Şerefsize yol verilmiş, Ar namus yere serilmiş, Yaşamak zor ölmek kolay… Üstüm başım eski püskü, Felekten hep yedim küskü, Neyleyim sarayı köşkü, Yaşamak zor ölmek kolay… Ozangil der,ne bu halim, Bir ekmeğe ettim talim… Dünyamı kullarmı zalim, Yaşamak zor ölmek kolay… Tunç OZANGİL |
Anlamı oldukça geniş şiirinizin bakmasını biek gerek elbet... Tebrik ederim... Saygılarımla