Sevgilim
Sevginle kuşanırken benliğim,
Şafakla başlayan umut halkalarını Gözlerinin rengine boyayıp Tek tek nakışla bezerken, Evrenimin dizgisi, Filizkıranla gelen yağmurla buldu kendini. Gözelerimin aşısıydı hissettiğim, İçsel gezgincim vurunca kapımı Perdeleri araladı bilincim.. Şafaktan ufka ,an be an Sevginle, aydınlandı hücrelerim. Umuda düşmezken,sevginin bağıyla Derlediğim halkalarımın olgusu oldun. Sevginle kuşandığım dizginin Sonsuzluğunda , Varsa, son satırında Son sözüm olacaksın Sevgilim. |
kalemin daim olsun