Kırma dümenini limanlarıma
Benim içim alabora kaptan
Sakin bir liman ara
Bu rıhtım deli rüzgarlara gebe
Kırılmış dökülmüş
çalkantılı fırtına
Sancısı dibe vurdu
En öz kıyımdan
İnme sahillerime
Bu sahilde deryada karaya saplanmaktir
Şamandıra delik deşik
Az sonra fırtına ha çıktı çıkacak
Kırılmış yürek kıyıda yokki durak
Ben bir boşluğum
Avare bir deli

Bu kalp zayıf
Kırılmış incinmiş
Vurulmuş kuşlar gibi misali
Gönlümde
Kanadı kırılmış serçe
Hayatı bir bilmece
Kaç çizik var bu rıhtımda
Her ciziği kalbime bir işkence
Nerde benim benliğim
Kırma dümeni ni kaptan
Yön bilmez bu kimliğim
Kuyu var içinde
Çocuk var yüreğimde
Senin o gördüğün
O liman
Bir gece içinde
İçimde sen İçinde ben
Seni de alırım karanlığıma
yok olurum inan
Öyle yorgunum ki
Kulaçlarım kırık
Ayrılık ayracı gibi
Dediğim gibi
Alabora benim liman
Ve seni de çekerim
Dalarım dipsizliğe
Şimdi susuyorum
Rıhtımın gölgesinde
Seni ağırlamak bir düş sanki
O sevda dediğin bir çocuğun içinde
Aşkım mi
Sadece içimde
Bitmeyen bir işkence
Bir cümle hece