Kahverengi DünyaNamlunun ucunda deli fişektim Korku tutamamıştı ellerimden Ve şimdi ihtiyarlık vakti Ses veriyor ölüm ötelerden. Şimdi korktuğum yalan değil İmtihan var bir ömürden Pişmanlık ve boyun eğmek vakti Umut, korku arasında Bu dünya yabancı, benim değil Soğuk bakışlar bizimkisi onunla. Ağaçların, gökyüzünün rengi kahverengi Kuşların ötüşü bir parmak bal çalıyor gibi. Lâkin, Hüzünlü bakışlarım Ve, Değişmiyor kahverengi dünya... |