çalarken yağmurun davullarıöylediniz işte! ! güne küskün geceydiniz hiç kımıldamamıştınız yerinizden - dokununca yalnızlığınıza - taş kesilmiştiniz taşkentin gündökümünde bir kış konaklıyordu yüreğinizde kendimi gözlerinize astığım yerdeydiniz bir gönül eskitip batağınızda çözüm bulamadığım gittikçe gömüldüğüm / gizlendiğim kendime seslenebildiğim ilk ve tek ve son gizdiniz . o ’ ydunuz, onlar ’ dınız, siz ’ diniz, biz ’ diniz tüm içkileri tükettiğim meyhane çıkmazlarında suçlusu olmayan / halka açık duruşmalarda yüreği sevda bilmez yargıcın kırdığı kalemdiniz mevsiminizden geçtim ansızın mevsimsizliğimdendi güne kanıyordu gözleriniz kuru çiçekler vardı ellerinizde birini bekliyordunuz / umuyordunuz - ben değildim, beni unutmuştunuz - ve üşüyordu bir yanınız / sokaklarınız toprak altında kalmış / bulunamamış bir antik eser kadardı yalnızlığınız ölesiye yalnızdınız koyu vaktiydi intiharların kırılgandı yaşamın teni (bir parabasisti yaşam. ne denli sonsuz ve somutsa o denli geçici ve gerçeksiz.. yalın ve görkemli ve hain gecenin deşilmez ve soğuktu karanlıkları... daraldığınız..) kıyıya vurunca ölüyordu deniz sessiz besteler yazılıyordu öznesi ve özlemi olmayan oyunlara ilk ışıklarla tutuşuyordu gözleriniz ağır bir kahrın tavasında kızgındınız / kırgındınız çalarken yağmurun davulları gece vurulmalarında çok ama çok yalnızdı yastığınız.... |
Gün içinde bir kere daha okudum ve şimdi yine. Nereden başlasam bilemiyorum hâlâ...
Aşka, uzak ara tek tarafa düşmüş aşka yazılmış ama fonda hayat var. Hayatın ta kendisi...
Hele ki;
""
bir parabasisti yaşam.
ne denli sonsuz ve somutsa
o denli geçici ve gerçeksiz..
""
Yukarıdaki bu bölüm hayatı deşifre ediyor resmen...
Evet bir komedyanın parabasis aşamasında yaşandığı gibi kimisi oyun yazarına isyan eder kimisi onu savunur ama hayatın finali bağlamında hepsi boşadır, hepsi lüzumsuz...
...
Sevgili, zaten gece gibi değil midir? En çok geceleri yalnızlığa anlatılan, yalnızlığı aşka şahit kılan geceler gibidir sevgili... Hele ki ulaşılamazsa sevgili, yalnızlık bile ağlar aşka...
" Kıyıya vurunca ölüyordu deniz..."
İşte bu benim için ekol gibi dize...
Hani var ya şiir sokakta akımı. İşte tam o akıma layık bir dize... Bütün duvarlara yazılmalı bir militan tarafından sessizce ve sessiz geceler boyu...
Ve her şey bir yana senin şiirlerindeki o İstanbul beyefendiliği beni mest ediyor abi.
Kıskanmamak elde değil şiir kabiliyet ve kapasitenin enginliğini...
Sevgilerimle...