AH İSTANBUL HANİ TAŞIN TOPRAĞIN ALTINDI

Boyayalım mı abla
Diyen çocuğa baktım
Daha küçüktü yaşı
Boncuk boncuk
Gözleri
Kirliydi yüzü de
Hadi boya bakalım
Nereden geldin sen
İstanbul un bir ucundan
Çok uzak değimli
Ne işin var burada
Ekmek parası be abla
Yaşın küçük
Okula gitmiyor musun sen
Yok gitmiyorum
Neden
Çalışmak zorundayım
Kardeşlerin var mı
Var var
Kaç kardeşsiniz
On
İnanmıyorum
Güldü çocuk halime
Ne o çok mu geldi
Bilmem çok değil mi siniz
Hee kalabalı kız
Ya baban ne iş yapıyor
İnşaatlarda amelelik ti işi
İşi diyorsun
Kaza geçirdi
Yatıyor şimdi
Ya annen
Anam ancak bizle bakabiliyor
Çalışmakta bize düştü
Sen kaç numarasın
Aralarda yım
En büyüğümüz
Askerde
Arada kızlar var
Beş erkeğiz biz
Be ortadayım iki büyük iki küçük
Onlar okuyor mu
Küçükler ilk okula gidiyor
Kızlar
Yok ya kızlar okuyup nedecek
Yaşları büyüsün biraz
Kocaya gidecekler
İkisi hazırda
Ah köyde olsaydık
Vermişti baba iki kızı
Bir de iyi başlık aldı mı
Bak keyfe
Ne başlığı
E kızları alan adam
Basar parayı
Adın ne senin
Mehmet
Bak Mehmet
Kızlar satılmamalı
Onlar çok kıymetli olmalı
Tamam yaşları geldi mi
Evlenmeli ama
Öyle senin dediğin gibi
Başlıkla olmaz
Neyse
Niye geldiniz köyünüzden
Sorma abla ya
Hani İstanbul un
Taşı toprağı altındı ya
Onun içim gelmişiz
Ya buldunuz mu altınları
Nerede be abla
Baksana bu yaşta çalışmak zorunda kaldık
Ya alın teri ile çalışmak
Ve elinde bir sanat varsa
İşte altın bilezik
Eline sağlık güzel boyadın
Al bakalım hakkını
Senin için altın bu
Haydi kolay gelsin
Uzunca baktım denize dalgalara
Martılara
Ah İstanbul nasılda kandırıyorsun milleti
Hani nerede altınların
Ah İstanbul ah
Nerede eski halin özlenen sin

AYŞE KARAN