FERMAN!
FERMAN!
Nasıl veriyorum, ele talkını! Salkımları sorman, bölemiyorum.. İslah ediyorum, şehir halkını! Derdime bir derman, bulamıyorum.. Özüm tutuşuyor, beden yanıyor! Hatlar karışıyor, kalp inanıyor! Hoşça kal diyorum, çakal sanıyor! Nerede bu orman, bilemiyorum.. Yüze bakmıyorum, geçiyor füze! Sayı takmıyorum, doksanı düze! Rüzgâr ekmiyorum, fırtına bize! Hasadımdan harman, alamıyorum.. Dertliyim diyenler, gelmez dermana! Ağaç odun uymaz, sözde fermana! Baltalar girmemiş, şu saf ormana! Oldum karman çorman, dalamıyorum.. Fermanımdır deyû, deyiverdiydim! Sanal âlemlere, yayıverdiydim! Senede on iki, ayı verdiydim! Kendime bir ferman, kılamıyorum.. Murat Kahraman Murâdî 20.02.2022/İstanbul |
Kaleminize sağlık.
Nice şiirlere.
Esen kalın.
Saygılarımla.